Van peuter naar baby’s
Dol-fijn is een kinderdagverblijf met vier verschillende groepen. De laatste vier jaar vind je Valeria op de babygroep. “Daar zitten de allerkleinsten van 0 tot 2 jaar”, legt ze uit. “Zal ik eens wat verklappen? Ik riep altijd: ik ga niet naar een babygroep. Het leek me saai. Ik dacht: met peuters heb je veel meer contact dan met baby’s. Door een roosterwijziging maakte ik toch de overstap en wat denk je? Binnen een week was ik helemaal om! Ik had zoveel binding met die kleintjes. Echt geweldig. Ik wil er niet meer weg.”
Vol verwondering
De een-op-een-momentjes met baby’s en dreumesen vindt Valeria het allerfijnst: “Samen op de grond spelen, een boekje lezen, een flesje geven… Ik zou niks anders willen.” Daarnaast is op de babygroep veel aandacht voor de non-verbale signalen van baby’s. “Wij worden getraind in het herkennen van die signalen. Wat wil een kind ermee zeggen? Zo had ik laatst een momentje met baby Nara: ze lag op een kleed op de grond en ik zat erbij, ze begon aan mijn handen te friemelen en we bekeken mijn vingers. Even later, toen ze in de box lag, zag ik dat ze met haar handen in de lucht vol verwondering haar eigen vingers bestudeerde. Nu weet ik: dit vindt ze heel interessant, dus een volgende keer kom ik erop terug. Door bijvoorbeeld vingers te benoemen of met onze vingertoppen te trommelen.”
Herinneringen en druppels water
Drie decennia in de kinderopvang is een mooie prestatie. Hoeveel kinderen Valeria in al die jaren ‘onder haar hoede’ heeft gehad, weet ze niet precies. Ik zei laatst nog tegen mijn collega: we zouden eigenlijk van alle kinderen een foto moeten hebben. De kinderen komen en gaan, maar ze veroveren allemaal een stukje van ons hart. Het leuke is wel: veel kinderen zien we nog terug. Als ouder kind zwaaiend op straat en steeds vaker als mama of papa die een kind komt brengen. Een aantal jaren geleden kwam er een mama die ik vroeger zelf in mijn armen heb gehad. En wat denk je? Haar dochter leek sprekend op haar. Twee druppels water. Dat onthoud je dan toch.”
Generatie ‘Baby Shark’
Niet alleen de kinderen, ook de collega’s zorgen ervoor dat Valeria zo liefdevol over haar werk praat. “We hebben een hecht team. We maken veel lol, vertrouwen op elkaar, zijn goed op elkaar ingespeeld en genieten samen van de stappen die kinderen zetten. We hebben een leuke mix van jong en oud. Ik ben van de generatie ‘in de maneschijn’ en stagiairs en jonge collega’s van ‘Baby Shark’. Die diversiteit werkt inspirerend en verfrissend. En de kinderen? Die doen vrolijk mee, wat we ook zingen!”
